We zijn bijna in Montevideo. Nog een laatste nachtje op zee.

Stel je voor..

Een verse bries drijft de zee voort en laat de golftoppen fel wit 
krullen in het maanlicht.
De hemel is een soort zwart blauw gevuld met vol sterrenbeelden en het 
tuig steekt er mooi tegen af.

Daar varen we dan met een lopende wind. (wind van achter.) Koffie op het 
achterdek, een goed gesprek en een lekkere warme sjaal.

Ik kijk even op het log en zie dat we te snel gaan, Zo zullen we veel te 
vroeg bij het loods station zijn.

We moeten wat doen.
Eerst alle lijzeilen weg, we gaan nog te snel, dan de Sky sails, de 
Royals, de T'Gallants, de Upper Topsails en het Gaff topsail.
We gaan nog steeds te snel.
De wind pikt nu ook nog op.
Dan ook de Lower Topsails weg. Nu staan er enkel nog een paar 
stagzeiltjes en de Spanker. (Soort bezaan)

Ik vraag de roerganger Loek rustig op te sturen en de vaart uit het 
schip te nemen. We liggen nu op ongeveer 60-70 graden van de wind. en de 
snelheid is afgenomen tot een enkele knoop. Ze ligt bij. Heel gelukkig 
zou ze het zo uren vol houden. Het roer ligt om en de spanker staat vast 
in haar preventer. De Europa reageert prachtig. Je hoeft dan niets meer 
te doen want ze houdt zichzelf geheel in balans.
We hebben nog steeds alle controle maar nagenoeg geen snelheid.

Een techniek die walvisvaarders en andere zeilschepen gebruikten als ze 
ergens wilden wachten zonder teveel te verplaatsen, af te drijven. 
Bijliggen heet het, een hele leuke manouvre. Het word ook toegepast om 
een storm uit te zingen. Je schip blijft dan een mooie hoek naar de 
golven houden en je verliest niet teveel hoogte.(drijft niet teveel af)
Met enkel stagzeilen werkt het al mooi. Straks proberen we het nog een 
keertje met de Lower Topsails.
Zo komen we ook deze nacht weer met veel plezier door.

Morgen Montevideo, De gasten vertrekken en ook de crew wisselt.
Kapitein Klaas Gaastra komt terug en ik ga het volgende stuk mee als 
stuurman naar Antarctica.
De laatste weken zal ik nooit vergeten. Want wat heb ik genoten van dit 
schip, de crew en de gasten. Allen bedankt.
Meer avonturen en verhalen zullen denk ik nog wel volgen.

Groeten,
Fosse Fortuin